Σε μια χρονιά που το ποδόσφαιρο γυναικών δήλωσε παρών, με τον κόσμο να γεμίζει ασφυκτικά το «Καμπ Νου» και το «Γούμπλεϊ» για τις μεγάλες «μάχες» του Champions League Γυναικών και του Euro της Αγγλίας, το GWomen είχε την τιμή να φιλοξενήσει στο 1ο συνέδριο για τον γυναικείο αθλητισμό την επικεφαλής της UEFA Ναντίν Κέσλερ.
Η Managing Director της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας για το Women's Football διηγήθηκε την ιστορία της στο «όμορφο παιχνίδι», από όταν ήταν ένα μικρό, κορίτσι από τη Γερμανία «με μια μπάλα στα πόδια και ένα όνειρο στο κεφάλι», μέχρι την κορυφή ολόκληρου του οικοδομήματος του ποδοσφαίρου γυναικών στη Γηραιά Ήπειρο.
Στα περίπου 10 λεπτά που βρέθηκε στην σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά ως keynote speaker, καθώς γύρισε τον χρόνο πίσω, στην πρώτη της επαφή με το άθλημα και στη γνωριμία της με τον «δικό μας» Ότο Ρεχάγκελ, επέτρεψε σε όλους όσοι την άκουσαν να γίνουν μάρτυρες ενός πραγματικού αγώνα, που δεν είχε 90 λεπτά διάρκεια, ούτε δόθηκε εξ' ολοκλήρου σε ένα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο.
Ήταν μια μάχη πρώτα και κύρια με τον εαυτό της.
Να κλείσει τα αφτιά στα «δεν μπορείς», να περάσει την πόρτα του χειρουργείου έξι φορές, να κατακτήσει το βραβείο της καλύτερης παίκτριας στον κόσμο, να κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης φορώντας τη φανέλα της Βόλφσμπουργκ, να το κάνει και με το εθνόσημο, να αποσυρθεί -πρόωρα λόγω τραυματισμών- από την ενεργό δράση, να αναλάβει τα ηνία του ποδοσφαίρου γυναικών από θέση ευθύνης.
Να μπορεί σήμερα να κοιτάξει εκείνο το «ατημέλητο, μικρό κορίτσι» που βγήκε με το φορείο από τον αγωνιστικό χώρο γιατί ένα από τα αγόρια δεν μπορούσε να δεχτεί ότι σκοράρει ασταμάτητα, και να του πει: «το να κλωτσάς σαν κορίτσι δεν είναι αδυναμία, αλλά ένδειξη δύναμης, ανθεκτικότητας, πάθους»!
(Photo credits: Τζίνα Σκανδάμη, Λάμπρος Στοιχειός)